Hej!

Lieve allemaal,

Op ons uitzwaaifeestje werd ons veel de vraag gesteld: kunnen we jullie ergens volgen? 
Sinds vandaag kan dat! En wel op ons eigen blog: van Hol(t)land naar Zweden. Net voordat we Nederland verlieten zijn Floris en ik een geregistreerd partnerschap aangegaan en ben ik ook officieel een 'Holtland' geworden (nou ja, van de Pol - Holtland dan :)). 

Hoe het allemaal begon...

Floris en ik leerden elkaar ruim 7 jaar geleden kennen. Volgens mij was het al op onze eerste date dat we kwamen te spreken over een gezamenlijke wens: een periode in het buitenland wonen en werken. We bleken allebei aardig wat gereisd te hebben en besloten ruim een jaar later om 6 weken met de tent door Scandinavië te trekken. We voelden ons er allebei fijn en blij. De wijdsheid, de rust, het mooie groene glooiende landschap, de vele fjorden en meren, de lange zomeravonden, de vele reeën en af en toe een eland of rendier. Fikar bleek een werkwoord (weliswaar koffie drinken in plaats van taartjes eten) maar de vele bageri's en cafeetjes met oa kanelbullar en overheerlijke vaak homemade taartjes waren wel aan ons besteed :).

Toen kwam COVID, kregen we Charlie en werd Noor geboren. In de tussentijd rondde ik mijn huisartsenopleiding af en ben ik zoekende geweest: wel of geen huisarts, docent, bedrijfsarts? Zo eind 2023 triggerde en artikel in Arts & Auto onze buitenlandinteresse. Er bleek een emigratiebeurs te bestaan die we bezochten. In eerste instantie met de intentie om te informeren of er als bedrijfsarts mogelijkheden waren om buiten Nederland te werken. Al gauw bleek dat huisartsgeneeskunde in Zweden misschien weleens heel goed bij mij zou kunnen passen. Een van de huisartsen die we spraken zei: anders kom je toch een keer meelopen om te kijken hoe het is? Zo geschiedde. Toen Siem ruim 2 maanden oud was, zijn we met z'n vieren een maand in Zweden geweest en bezochten we verschillende regio's en praktijken. We werden verliefd op Dalarna en bij één van de praktijken had ik een bijzonder goed gevoel. We bezochten er ook een prachtig huis wat te koop stond aan het Vikasjön, maar iets kopen was wel heel vroeg...  Terug in Nederland bleef het Zweedse avontuur door ons hoofd spoken en dachten we: volgens mij krijgen we vooral spijt als we blijven praten over 'wat als'. Vrij gauw hakten we de knoop door en kon de start van onze emigratie beginnen. Voor hoe lang? Dat weten we niet. Voor hoe lang het goed voelt, en misschien is dat wel voor altijd.

De voorbereidingen

Een emigratie, hoe pak je dat aan? Tegenwoordig is er veel informatie op allerlei reisblogs en Facebookfora te vinden. We leerden al snel dat het regelen van bijvoorbeeld een bankrekening en hypotheekverklaring in Zweden wat langzamer (lees enkele maanden) gaat dan we in Nederland gewend zijn. Wij zijn in de bevoorrechte situatie dat we heel erg welkom zijn in Zweden omdat ik als distriktsläkare ga werken, waardoor we bijna alleen maar welwillende en meedenkende mensen hebben getroffen. Daarnaast is toch ook veel hetzelfde als bij verhuizen binnen Nederland maar denk je wat beter na over wat je wel en niet meeneemt, zeg je abonnementen op in plaats van dat je adreswijzigingen verstuurd en waren er de laatste weken heel veel (voorlopig) laatste keren. Ook namen we Zweedse les om alvast iets te kunnen zeggen tegen onze nieuwe buren.

Na een geslaagd uitzwaaifeestje bij Foxhill en een bijzondere uitzwaaiweek met familie en vrienden op de Lieshoeve net over de grens in België, hebben wij op maandag 26 mei in Ooij onze spullen in de container geladen. Op 28 mei droegen we ons huis in Ooij over. Daarvan afscheid nemen voelde helemaal oké. Moeilijker was het afscheid van familie & vrienden, van gastouder Lisa en haar familie en van de hondenopvang bij Lianne waar Charlie het altijd zo fijn had. We logeerden enkele dagen in Haps bij mam & Frans en hadden een kleine tegenslag omdat onze Volvo serieuze kuren leek te hebben. We struinden Autotrack af, maakten nog een proefrit in een mooie Volvo XC60 maar zo overhaast een nieuwe auto kopen voelde ook niet goed. Onze autogarage bood aan om 'Volvi' (degenen die ons kennen weten dat we voor veel mensen een bijnaam hebben, zo ook voor onze auto) te repareren en uiteindelijk konden we toch op zaterdag 31 mei met onze eigen Volvi op pad! Met een tussenstop in Duitsland kwamen we aan in de kop van Denemarken, Hals (Nordjylland) om precies te zijn. We hadden er een fijn huis op loopafstand van de Deense waddenkust. We hebben elke dag gewandeld en op het strand gespeeld, gefietst, Aalborg bezocht. Echt even vakantie en bijkomen van alle uitzwaai-, afscheid- en verhuisdrukte. Zaterdag 7 juni namen we al vroeg de boot in Fredrikshavn naar Göteborg en kwamen we aan in ons Bonusland. Gelijk een tip trouwens: het boek Bonusland, geschreven door Jasper van Kuijk. Hij schrijft o.a. colums voor de Volkskrant en schreef een boek over zijn ervaring van een jaar lang wonen op het Zweedse platteland met zijn gezin. Sidenote: uiteindelijk beviel dat zo goed dat ze na terugkomst in Nederland alsnog geëmigreerd zijn. Onze reis verliep bijzonder voorspoedig en gisterenavond kwamen we aan in onze laatste Airbnb voordat we komende dinsdag 10 juni de sleutels krijgen van ons huis in Vika.

Vandaag gingen we op pad en ontdekten we 2 pareltjes, beiden vlakbij onze nieuwe woonplek.

- Kanel och Kummin verdugnsbageri: een zuurdesembakkerij die altijd geopend is omdat het zelfservice is

- Stora Lunån Gårdscafé, een prachtig gelegen kinderboerderij in de bossen met gårdscafé waar een huisvarken rondscharrelt.

Daarna reden we alvast even langs ons huis in Vika en weer dachten we: wauw! Noor heeft de voorschool ook goedgekeurd en vraagt elke dag een aantal keer of we al in Zweden zijn en hoe ver dat nog is. Dat het hééééél ver weg is van Ooij vertelt ze er graag bij. 

Het voelt goed om hier te zijn, de kindjes doen het goed en wij zijn vermoeid, voldaan en vol verwachting!

Als laatste in een notendop wat informatie over waar we zijn neergestreken:

De regio Dalarna, gelegen in Midden-Zweden, wordt ook wel 'miniatuur Zweden' genoemd. Hier vindt je natuurlijke schoonheid in de vorm van wandelvriendelijke bossen, prachtige meren, heuvels/bergen en bloemenweiden. In de wintermaanden is het er geweldig om te skiën en te schaatsen. Cultureel gezien komen twee van de meest iconische symbolen van Zweden uit Dalarna: het uitbundig versierde ‘dalahäst’ (Dalapaard) en de onmiskenbaar Zweedse kleur ‘Falu Rödfärg’ (Falun rood) die huisjes in het hele land siert (bron: Visit Sweden). Het klinkt misschien als een tekst om toeristen te trekken (en dat is het ook haha), maar toch dekt het voor ons wel echt de lading. Het is hier prachtig! 

Als Floris het gastenverblijf verbouwd heeft, zijn jullie meer dan van harte welkom om dat ook te komen ervaren :).

Hej då en tot de volgende blog,

Eva & Floris, Noor, Siem en Charlie